Warmingia eugenii

Rchb. f. 1881
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Maxillarieae
Podplemię: Oncidiinae

 

Foto: © Orchids & More. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Warmingia eugenii

Synonim: Warmingia (bolopetala) holopetala Kränzlin, Warmingia loefgrenii Cogniaux. 

Występowanie:

Brazylia. Storczyk ten jest spotykany na umiarkowanych wysokościach w chłodnych, mglistych górach stanów Pernambuco, Espírito Santo, Săo Paulo, Santa Catarina i Minas Gerais.   

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 39°C i 1°C.
Średnia wilgotność około 80% przez cały rok.
Opady od 38 mm w styczniu do 239 mm w czerwcu.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 20,1/12,8°C w styczniu do 27,2/18,9°C w sierpniu.
Okres kwitnienia: od czerwca do sierpnia.

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Tworzący zwarte kępy epifit sympodialny, dorastający do wysokości 12 cm.  

Pseudobulwy/łodyga:

Pseudobulwy mają długość 1-2 cm i szerokość około 0,5 cm. Gęsto skupione, stożkowe lub cylindryczne pseudobulwy są przy podstawie otoczone kilkoma brązowawymi osłonkami.

Liście:

Liście mają do 10 cm długości i do 2,5 cm szerokości. Pojedynczy, mięsisty liść wyrasta z wierzchołka każdej pseudobulwy. Jest podłużny do eliptycznego, ma ostro zakończony wierzchołek, wydatny nerw środkowy i zwęża się przy podstawie, gdzie jest podłużnie złożony, tworząc wąski, podobny do szypułki ogonek.  

Kwiatostan:

Ma długość do 12 cm. Zwisający kwiatostan wyrasta u podstawy pseudobulwy.

Kwiaty:

Do 30 w kwiatostanie. Pochylone, nieco miseczkowate kwiaty są przezroczysto białe, a płatki obu okółków mogą mieć, ale nie muszą, żółtawo-zielone nerwy środkowe. Lancetowate, ostro zakończone płatki obu okółków mają około 1,4 cm długości i 0,4 cm szerokości przy podstawie i wydłużone, zwężające się wierzchołki. Płatki okółka zewnętrznego są lekko wklęsłe przy podstawie, natomiast płatki okółka wewnętrznego mają nieregularnie ząbkowane lub postrzępione brzegi. Warżka ma 1,0-1,3 cm długości, a jej brzegi także są nieregularnie postrzępione lub ząbkowane.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina o umiarkowanych wymaganiach cieplnych.

W lecie średnia temperatura dnia wynosi 25-27°C, nocy 18-19°C, z amplitudą dobową 7-8°C. McQueens (1993) twierdzi, że warunki uprawy powinny być od umiarkowanych do ciepłych.  

Światło:

15000-23000 luksów. Światło powinno być przefiltrowane lub rozproszone, a rośliny nie powinny być wystawiane na bezpośrednie działanie słońca w godzinach południowych. Z raportów hodowców wynika, że rośliny te lepiej rosną, jeżeli są uprawiane na dość cienistym stanowisku. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza. 

Podlewanie:

Przez większość roku opady w siedlisku naturalnym są stosunkowo obfite. W czasie 2-3 zimowych miesięcy warunki są nieco suchsze, ale nie jest to prawdziwa pora sucha. Uprawiane rośliny powinny być obficie podlewane przez większość roku, lecz nie można dopuścić, aby podłoże rozłożyło się lub rozmokło. 

Nawożenie:

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Większość uprawiających te rośliny od wiosny do połowy lata stosuje nawóz wzbogacony w azot, przechodząc na nawóz wzbogacony w fosfor późnym latem i jesienią. 

Podłoże:

Hawkes (1965) podaje, że rośliny tego rodzaju wymagają warunków uprawy zbliżonych do wymagań gatunków rodzaju Ornithocephalus. Podaje on, że w naturze gatunki Ornithocephalus mają zwykle zwisający pokrój i zwieszają się z małych gałązek. Pozostają prawie cały czas w zasięgu przepływającej mgły lub mżawki, a ich korzenie są pokryte pochłaniającymi wodę mchami i porostami. W uprawie natomiast wydają się rosnąć równie dobrze w pozycji wyprostowanej, jak i wiszącej, jeśli zamocowane są ściśle do podkładek z włókien paproci drzewiastej, albo posadzone do małych doniczek o doskonałym drenażu, wypełnionych ściśle mieszaniną równych części pociętych włókien paproci drzewiastej i mchu torfowca. Rośliny te są szczególnie wrażliwe na zleżałe podłoże wokół korzeni, więc należy je przesadzać natychmiast, gdy podłoże zaczyna się rozkładać. Najlepiej to robić, gdy zaczynają rosnąć nowe korzenie. Wtedy roślina jest w stanie możliwie najszybciej ukorzenić się i ustabilizować. 

Wilgotność powietrza:

80-85% od późnej wiosny do późnej jesieni, spadając do 75% zimą i na początku wiosny.  

Okres spoczynku:

Zimą średnia temperatura dnia wynosi 20-21°C, nocy 13°C, z amplitudą dobową 7-8°C. W zimie opady są nieco niższe, ale wtedy dodatkowej wilgoci dostarcza obfita rosa i nocne mgły i właściwie nie można mówić o porze suchej. Uprawiane rośliny potrzebują mniej wody zimą, zwłaszcza jeśli rosną w warunkach ciemnego, krótkiego dnia, który występuje na umiarkowanych szerokościach geograficznych. Nie mogą jednak pozostawać bez wody przez dłuższy okres czasu i trzeba im jej dostarczać tyle, aby pseudobulwy nie marszczyły się. Nawożenie należy zredukować lub wyeliminować aż do momentu pojawienia się nowych przyrostów i rozpoczęcia obfitszego podlewania na wiosnę.